Aan alles komt een eind

Aan alles komt en eind. Na een heerlijke week moeten we nu echt onze koffers gaan pakken voor de terugreis. Wat hebben we veel gezien deze week. Onze chauffeur bleek ook een geweldige gids te zijn die ons langs de weg overal mee naar toe sleepte. Hierdoor weten we nu precies hoe je palmwijn en palmolie maakt, hoe de tilapia gekweekt wordt en casave wordt verwerkt. We hebben gezien hoe de meest bizarre grafkisten worden gemaakt. Het is hier echt niet raar als wordt begraven in een koe of een een geweer met rest in peace op de zijkant. Begrafenissen zijn hier sowieso een verhaal op zich. Verder wist Fofo ons elke avond weer naar een bijzondere plek te brengen. We heben geslapen aan een kratermeer, heerlijk koel boven op een berg, midden in een regenwoud, aan de oever van de Volta rivier en in een klein dorpje en een lemen huisje waar je alleen met de kano kon komen. En nu is onze laatste dag aangebroken. We gaan nog naar een kralenfabriek en de laatste spulletjes kopen die we mee willen nemen. De lappen stof zijn hier zo mooi dat het nog lastig wordt om te kiezen. We hebben een nieuwe koffer gekocht voor de drum die toch ook echt mee naar huis moet. Vanavond om 23 uur vliegen we over Rome naar huis. Morgenmiddag zijn we weer in Nederland, dat wordt vast even wennen!

Dag weeshuis!

Zaterdag hebben we met een lach en en traan afscheid genomen van de kinderen in het weeshuis. Het is een dubbel gevoel. We hebben in de korte tijd dat we er waren veel gedaan. Er staan nu twee nieuwe klaslokalen, de speeltoestellen zijn weer gemaakt, we hebben veel bruikbare spullen voor de kinderen achter gelaten en geprobeerd ze wat te leren. We mochten in de afgelopen weken meedraaien in een huishouden met 38 kinderen en twee moeders. Zoals in een groot gezin moeten de oudste kinderen meewerken om al het werk gedaan te krijgen. Respect voor al die lieve jongens en meiden die zonder klagen de meest vervelende klussen doen, zoals bijvoorbeeld iedere dag met de hand de was van 40 personen. Het was ook heel leuk om te zien hoe je in twee weken tijd een heel klaslokaal kan laten bouwen en om zaken te doen met de plaatselijke klussers. In Nederland heb je na twee weken niet eens de vergunningen rond of de eerste offerte binnen. Het was vooral lastig om afscheid te moeten nemen van de oudere kinderen. We hebben een leuke tijd met ze gehad en Joris en Tessa hebben nieuwe vrienden gemaakt. We kregen van drie jongens een brief mee die we pas in de auto mochten lezen. Ze bedankten ons voor de leuke tijd en een van hen schreef: Distance means so little when friendship is so big. Zo lief! En nu start onze laatste week, de tijd vliegt! We kunnen ons er niets bij voorstellen om volgende week weer thuis te zijn. Eerst nog even genieten van de tour door het onderste gedeelte van het land. De wegen zijn hier af en toe zo slecht dat we toch hebben besloten om de stoere landrover om te ruilen voor een comfortabelere Nissan patrol. Afgelopen weekend hebben we een heerlijke overnachting gehad een lake bosomtwi, waar we heerlijk hebben gezwommen en een hele gezellige avond hebben gehad met de eigenaren van de lodge, een Sloveens stel. Elke dag is het weer een verrassing waar we terecht komen, het eten is regelmatig weer westers en de bedden zijn goed, dus onze vakantie is begonnen!!

weekend!

Als eerste bedankt voor jullie leuke reacties op onze blogs!! Afgelopen weekend hebben we onze omgeving verkend. We zijn naar Kakum national parc geweest. We waren niet de enige die over de touwbruggen wilden. Hele bussen vol Ghanese schoolkinderen hadden het zelf idee. Er zijn niet heel veel attracties in Ghana! Verder hebben we ook Cape coast bezocht. Dit maakte meer indruk. Het kasteel aan de kust werd gebouwd door de Britten om handel te drijven. De Ghanese Slaven werden van hieruit met schepen afgevoerd naar Amerika en Europa. In Elmina 15 km verderop is een zelfde soort kasteel dat door de portugezen is gebouwd en later door de nederlanders is veroverd. Afschuwelijk om te zien hoe de slaven werden behandeld. Niet echt iets om trots op te zijn. Verder hebben we dit weekend heerlijk westers gegeten, steak met patat! Weer eens wat anders! Ondertussen zit het dak inmiddels op de klaslokalen, zijn de stukadoors begonnen en hebben Tessa en ik onze jurk opgehaald bij de naaister. De oude handnaaimachines van onze oma's worden hier nog volop gebruikt. Deze werkt namelijk ook als de stroom uitvalt en dit gebeurd dagelijks. Ik zal nog proberen wat foto's te uploaden, maar dit lukt niet altijd. Groetjes!!!!

update Ghana versie Tessa en Joris

Akwaaba! (Hallo in Ghanees) Even een update van twee pubers die realistisch tegen het leven aankijken. Wij gaan dus even alle dingen op een rijtje zetten op een realistische manier. vervoer • trotro's zijn handig op korte afstanden, maar na een kwartiertje dringt de geur van de man naast je toch wel erg door. Internetverbinding •buiten beschouwing, bestaat niet. Hygiëne •hand sanizer en mosqito repellant zijn je beste vrienden in Ghana. Nachtrust •nachtrust is een andere bezigheid dan in Nederland, vanwege factoren zoals blaffende honden, jankende kinderen en harde kussens. Voedsel •bereidingswijze typisch Ghanees eten Pak zuurkool. Prak tot prut. Stop in plastic zak. Kook. Haal uit zak. Serveer met rode saus (zoals altijd). Eet smakelijk. -voor de rest rijst en noodles (met rode saus) Sanitaire voorzieningen • de wc's zijn zo slecht dat zelfs dhr. P. Meester er geen lange tijden op doorbrengt. Het is vooral de stank die het er tot maakt dat naar de wc gaan onder hetzelfde motto valt als het eten: het moet, anders ga je dood. Douchen word gedaan met een emmer en een beker. Er is wel een douchekop maar die hebben ze er alleen maar opgehangen om de vrijwilligers te pesten (hij doet het niet). Huwelijksaanzoeken/huwelijksverwarringen •tot nu toe heeft Tessa Meester zo'n 4 huwelijksaanzoeken gehad en Joris zo'n 3 aanzoeken. Ook zijn er vaak (+/- 6 ×) huwelijksverwarringen geweest tussen Joris en Tessa. Als men dan hoort dat dat niet zo is, grijpen ze meestal hun kans en vragen ze het zelf nog even. Men wil ook graag vaak vrienden worden en telefoonnummers uitwisselen. Gewoon zeggen dat je geen telefoon hebt, alles komt goed! Maar voor de rest is het hier een paradijs op aarde! ;) (Nee serieus, de stranden zijn echt super) Groetjes Joris en Tessa P.S. We zitten in een restaurant aan zee en er loopt hier een reuzenkakkerlak rond :o)

We vermaken ons prima!

Een berichtje uit Ghana. Het gaat prima hier, de tijd vliegt! Afgelopen weekend zijn we in de middagen naar het strand geweest in Winneba. Heerlijk even een frisse duik in het zoute water, al het vuil wat zich overal ophoopt wegspoelen. Joris heeft een nieuwe sport ontdekt, bovenop de hoogste golven zwemmen. In het weeshuis gaat het prima. In de ochtend geven we wat les en in de middag doen we wat boodschappen in Swedru. De manier van reizen is eenvoudig hier. Je gaat langs de kant van de weg staan, houdt een busje, een tro tro, aan en laat je voor 1,50 cedi, ongeveer 30 cent, vervoeren. Je moet niet te kieskeurig zijn. Peter kan aan iedere bus telkens minstens 3 mankementen benoemen. De plaatselijke grap: Hoeveel Ghanezen kunnen er in een tro tro? ..... Altijd eentje meer!! De juffrouw is definitief niet meer op komen dagen, dus we hebben de groep opgesplitst in kleuters, middenbouw en bovenbouw. Ze vinden alles leuk, zelf een oersaai dictee! Nu we de kinderen beter leren kennen zie je steeds meer de verschillen en waar ze goed in zijn of wat ze leuk vinden, dit maakt het wat makkelijker. Joris en Tessa trekken veel op met de oudsten in de groep en Tessa geef gitaarles aan Samuel.Verder doen ze gewoon mee als klassenassistent, leuk om dat zo met elkaar te doen. Peter is vandaag de hele dag op stap geweest met Seth om materialen te kopen voor de bouw van de klaslokalen. Vanaf morgen komen de bouwvakkers om het dak erop te zetten. Kortom we vermaken ons prima!!!

druk druk druk......

Twee dagen in het weeshuis en nu even tijd voor een berichtje......38 kinderen en daar komen er overdag mogelijk een stuk of 10 bij van het andere weeshuis iets verder op. Dit betekent dat we vanaf 6 uur 's ochtends 8 uur 's avonds druk zijn. We raken langzaam gewend aan het dagelijkse ritme van kinderen wassen, afwassen, de was doen en de kinderen vermaken Peter heeft het iets beter, want een man die de afwas doet kan echt niet. Gelukkig zijn er nog drie andere vrijwilligers die ook meehelpen en de oudere kinderen worden ook flink aan het werk gezet. 's Middags hebben we tijd om even naar het dorp te gaan en wat inkopen te doen. Op dag 1 stonden we opeens voor de klas, haha. Hoe krijg je 30 kinderen stil....... De oudere kinderen willen graag wat leren, maar er moeten er ook een heel aantal opgevoed worden. De drie belangrijkste regels in de klas: iedereen zit op een stoel, als de juffrouw of meester praat zijn de kinderen stil en als je de klas verlaat kom je er niet meer in. En deze was nieuw voor ze: als je huilt zonder reden wordt je uit de klas gezet. Ze leren snel! O ja, de juffrouw deed een dutje in de klas met haar hoofd op de tafel, het moet niet gekker worden. Morgen is het weekend en gaan we na de was naar het strand hier niet ver vandaan. Even relaxen en een ijsje eten als die daar is. Het ghanese eten is genoeg maar wel speciaal, we neem in ieder geval geen kookboek mee! Vanavond had Gladys, de grandma van het weeshuis, een hele pan popcorn gemaakt voor alle kinderen, inclusief Joris en Tessa. Dat maakt weer veel goed. We hebben inmiddels ook een goede besteding voor het geld dat we mee hebben. Er moet twee klaslokalen worden voorzien van een vloer, dak en stucwerk. Ze starten maandag met de bouw hiervan, leuk dat we ook echt wat tastbaars kunnen achter laten. Ik zal nog proberen wat foto's te plaatsen. Groeten uit Ghana!!

De eerste dagen

We zijn hier pas 3 dagen en eigenlijk kunnen we nu al een boek schrijven, maar op een telefoon gaat dat niet zo snel. Een kort verslag dus. We waren de afgelopen dagen in het hostel van Tina en Felicia, twee hele lieve Afrikaanse ronde vrouwen die ons gelijk het gevoel gaven dat we heel erg welkom waren. Samen met andere nieuwe vrijwilligers uit Nederland, België en Zweden zijn we ondergedompeld in de Ghanese cultuur. In busje werden we overal heen gereden en kregen we ook les in de gebruiken van het gastgezin en de weeshuizen. Natuurlijk zijn we ook op het strand geweest en Joris en Tessa hebben heerlijk gezwommen in de zee. Als je door de stad rijdt kom je ogen en oren tekort. De weg is hier van iedereen. Auto's, veel afgeladen busjes, motoren, een sporadische fiets, geiten, voetgangers, iedereen maakt gebruik van de zelfde weg of wat daar voor door moet gaan en langs de weg wordt van alles verkocht. Zondag zijn we met een aantal vrijwilligers naar de plaatselijke kerkdienst gegaan. Wat een prachtige kleren en trotse mensen, geweldig! We werden hartelijk ontvangen. De mensen zijn hier allemaal erg vriendelijk en behulpzaam. De kinderen noemen ons obruni, blanke. Dit betekent letterlijk zij die van voorbij de horizon komen. Als je obinini (zwarte) terug roept, moeten ze hard lachen. Morgen vertrekken we naar het weeshuis, daar hebben we inmiddels ook wel veel zin in, laat het maar gaan gebeuren.......

Bijna zover!

De afgelopen dagen was onze veranda een opslagplek voor kleding, schoentjes in allerlei maten, school- en knutselspullen. Regelmatig vonden we weer een nieuw tasje bij de achterdeur of werden we gebeld dat er weer spullen bij mijn ouders waren gebracht. We zijn onder de indruk van al die lieve mensen die ons nog wat mee willen geven voor de kinderen in het weeshuis. Gelukkig mogen we redelijk veel bagage meenemen en kunnen we zelf met weinig toe, dus het meeste gaat mee, inclusief een hobbelpaard! Deze paste gedemonteeerd in de koffer. Verder hebben we ook een aanzienlijk bedrag gekregen om daar te besteden, heel erg bedankt hiervoor. We gaan er wat moois mee doen! Morgen en overmorgen zijn we nog druk met het inpakken van onze eigen spullen, het doen van de de laatste inkopen en komt Joris (inclusief een berg wasgoed) weer thuis, gezellig! Ik ben benieuwd naar zijn verhalen. Waarschijnlijk komt ons volgende bericht uit Ghana, tot dan!!